Tsja, en toen zaten de 10 dagen met de lieveheersbeestjes erop. Er zijn er drie gesneuveld helaas, maar de rest bleef actief rondrennen. Helaas was dat ook het enige dat ze deden: eten, drinken, rondrennen en slapen. Maar eitjes produceren, ho maar.

Dus vanavond hebben we ze uitgezet in de appelboom. En zelfs de luizen leken ze niet lekker te vinden. Elke keer als ik een lieveheersbeestje op een blad met luizen wilde zetten, rende hij als een malle terug. Dus ik vraag me af of er nu wel enig effect op de boom te bespeuren gaat zijn… Mijn vader vond ze ook veel te klein, dus die dacht dat we waren gefopt met lieveheersbeestjes die nog niet geslachtsrijp waren. Wie zal het zeggen. Misschien hadden we ook wel een kolonie van alleen mannetjes of vrouwtjes.

Toch een beetje jammer. Want het arsenaal is nu wel een beetje op. Moeten we maar weer bij het tuincentrum vragen wat er nu verder nog mogelijk is.

Nu op naar het volgende duurzame tuinproject: de regentonnen. Een voor de voortuin en een voor de achtertuin. Diederik heeft weer gelijk een of ander fancy irrigatiesysteem erbij gevonden dat ervoor zorgt dat je ton niet te vol wordt, en je bodem overal vochtig blijft. In die droge tuin van ons op zich geen slecht idee. Maar hoe het zich verhoudt tot onze uitdaging moeten we nog even zien. Tot nu toe was er niets tweedehands te vinden aan regentonnen en irrigatie… De zoektocht gaat nog even verder.