Tsja, en toen zaten de 10 dagen met de lieveheersbeestjes erop. Er zijn er drie gesneuveld helaas, maar de rest bleef actief rondrennen. Helaas was dat ook het enige dat ze deden: eten, drinken, rondrennen en slapen. Maar eitjes produceren, ho maar.

Hiephoi! De natuurlijke vijanden, lees: lieveheersbeestjes, zijn gearriveerd. En het blijkt een heel project te worden met onze gestippelde vriendjes.

Onze appelboom zit onder de luizen, en niet zo’n klein beetje ook. Het is echt dramatisch en ondertussen zijn zelfs de rozenstruiken van de buurvrouw in gevaar. Vindt onze zoon niet zo erg, want hij ‘houdt niet van prikstruiken.’ Maar wij vinden dat toch voor de onderlinge relatie niet zo’n feest.